Het proces van zadelmak maken kun je op een heleboel verschillende manieren benaderen. Maar hoe je het ook went of keert, je hebt altijd te maken met een fysiek én een mentaal aspect. In het kader van dat laatste is het behouden van contact met het paard heel belangrijk. Door ze betrokken te houden, blijft de ervaring prettig en veilig.
Met Karel heb ik vandaag ingezoomd op het mentale aspect. Voor mij gaat zadelmak maken niet alleen maar over gewenning en desensibiliseren. Ik denk dat het meest waardevolle stukje, het contact is tussen het paard en zijn berijder. Vanaf de eerste dag ben ik daar dan ook actief mee bezig. Ik wil het paard stimuleren contact te maken, en mezelf als "veilige haven" neerzetten voor wanneer het spannend wordt, of als ze wat extra steun nodig hebben.
In de praktijk betekent dit dat ik constant even bij Karel "check" of hij nog mentaal aanwezig en betrokken is. Dit kan via een kriebeltje, en koekje, een geluidje... Voor ieder paard werkt het anders. Ik ontdekte al snel dat Karel het heerlijk vindt om op zijn hoofd gekriebeld te worden! Op deze manier zorg ik ervoor dat hij zich bewust blijft van mijn aanwezigheid en daardoor mij de terugkoppeling geeft over hoe hij zich voelt tijdens het werk.
In de video een samenvatting van mijn sessie met Karel van deze ochtend. Hier is duidelijk te zien dat hij het begint te snappen! Soms maakt hij zelf contact, en soms vraag ik er zelf om, door bijvoorbeeld mijn hand langs zijn hals te laten gaan en te kijken of hij daarop reageert, oftewel contact maakt met mij. Ik wordt op deze manier niet meer zo makkelijk buiten gesloten en krijg steeds vaker de voorkeur ten opzichte van alle prikkels van buiten (wat voor een jong paard natuurlijk best een ding is). Daar ben ik blij mee!
Via zulk contact weet ik zeker dat het paard de stapjes goed mee krijgt en betrokken is bij het proces. En dat creëert vertrouwen. Zo'n mentale sessie duurt trouwens niet heel lang. Na een paar minuten heb je namelijk al een mentaal moe paard. Maar daarover later meer!